Juweeltje
“Zijn jullie boeren onderling concurrenten van elkaar of toch collega’s?” vraagt een moeder op het schoolplein.
“Hoezo concurrenten?” Vraag ik terug.
“Jullie produceren toch allemaal melk, dan ben je toch elkaars concurrent?”
Daarin blijkt de agrarische sector toch ook weer bijzonder. Wij boeren beschouwen elkaar allemaal als collega’s. We willen graag leren van elkaar om verder te komen, om beter te worden. Zo leven ook heel veel boeren nu mee met Juweeltje. Ik krijg veel privé berichten met tips die bij anderen boeren hebben gewerkt. Heel fijn! Het meeste heb ik al geprobeerd, maar haar aan het eten krijgen is echt een ding.
Gistermiddag was ik met een collega aan het appen, wat ik allemaal al geprobeerd had. Ik vertelde dat ik eigenlijk van een gezonde koe een herkauwbolus zou moeten zien te verkrijgen, waar de goeie pens bacteriën in zitten die Juweeltje nu nodig heeft. Dat is een lastige opgave, want een koe spuugt zo’n brok niet zomaar uit. “Slachthuis” werd er geopperd. Dat is een goeie tip! Ik heb direct naar onze veehandelaar gebeld, die hele korte lijntjes heeft met het voor ons dichtstbijzijnde slachthuis. Ik kon niet de volgende dag pas terecht, maar ik mocht direct in de auto stappen. Met een emmer halfvol pens materiaal van een geslachte koe, stond ik 3 kwartier later weer bij Juweel. Wat een boer niet kent, vreet hij niet. Een gezegde dat niet alleen voor boeren geldt; koeien zijn net zo eenkennig. Ik ben een half uur bezig geweest om het spul in haar bek te krijgen, maar ze hield haar tong stijf tegen haar gehemelte gedrukt en wilde echt niks. Wat er even in leek te blijven, spuugde ze later toch weer uit. Dat wel! Dat was eigenlijk het eerste moment dat ze tegenstribbelde. Toen dat dus ook niet meer lukte, wist ik dat ik echt alles gedaan heb wat ik kon. Stel dat ik haar uiteindelijk wel aan het eten zou krijgen, dan komt er ook nog een lange weg van herstel om weer de oude Juweel te worden. Zou ze überhaupt nog wel in de benen kunnen komen? Ik heb een poosje bij haar gezeten en dan ineens komt er een gevoel over je, dat je weet wat je doen moet. Ik heb de veearts gebeld en gevraagd of ze ondanks dat het geen “werktijd” meer was, wel die avond nog wilde komen. Geen probleem. Ze moest eerst nog spreekuur draaien en zou daarna komen. Ik heb de veehandelaar en de fokker van Juweeltje op de hoogte gesteld. Ruim 7 jaar lang hebben we samen de belevenissen van Juweeltje gevolgd, gehoopt op vaarskalfjes en daarmee een nieuwe koefamilie op het bedrijf. Helaas kwamen er steeds maar stierkalfjes. Hoe eigenzinnig ze was, de stille kracht tussen alle koeien. Nooit was ze ziek, altijd van 1 inseminatie drachtig. Hoewel ze op papier een score kreeg als “onder gemiddeld” wilden wij juist heel graag een stal vol Juweeltjes. Papier en praktijk zitten niet altijd op dezelfde golflengte.
De veearts komt het erf op gereden.
“Wil het niet meer?”
“Nee”
Stil lopen we naar de kalverstal. Vroeger wilde ik altijd veearts worden, ik sta altijd met m’n snufferd vooraan mee te kijken als er bijvoorbeeld een operatie is. Alle spuiten die Juweeltje in haar leven ooit heeft gehad, heb ik volgens mij zelf toegediend. Daarom wil ik deze laatste spuit ook graag zelf toedienen. Ik geef Juweel een laatste aai over haar bol, zeg dat ze mag gaan, dat het goed is en dien de spuit toe… Juweeltje is niet meer…
We lopen de stal uit en zien buiten de fokker van Juweeltje met zijn zoon achter de poort staan. “We moesten even komen, dat voelde goed”. Samen gaan we bij jonge Juweeltje kijken. “Dezelfde zwarte vlek om haar oog” en met een glimlach kijken we even hoe het kleintje samen met een paar andere kalfjes tevreden in het grote strohok liggen. We zeggen niks, want we weten allemaal hoe het voelt als je afscheid moet nemen van je dieren. Dit gebaar van de fokker, de vele adviezen die we hebben gekregen van andere boeren, zelfs de slachter die hoopt dat Juweeltje het redt, maakt dat wij boeren met elkaar meeleven en hopen dat onze dieren en onszelf dit soort pijn en verdriet zo veel mogelijk bespaard blijft.
Juweeltje is helaas niet meer… Wat gaan we ons best doen om Juweeltje 3 goed op te voeden en hopen dat zij voor nog vele generaties Juweeltjes mag gaan zorgen.
Veel sterkte ermee
Jullie hebben en vooral jij hebben jullie best gedaan
Ook Agnes … Wat zal het zwaar geweest zijn om Juweeltje te hebben moeten laten inslapen. En wat een gemis zal het worden.Wens jullie allen heel veel sterkte toe.En geniet van de opvolgers van Juweeltje. Liefs Coba.
Met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel heb ik het verhaal van Juweel gelezen op FB had ik het ook gevolgd ,wat een liefde voor jullie dieren. Heel veel sterkte allemaal en moge haar kind gezond groot worden .
Lieve groet !
Mee geleefd door jou verhalen. Jammer dat het zo is afgelopen. Ken het moment dat je weet: het is klaar. Toch altijd weer moeilijk. Als je van jouw dieren houdt doe je ook dat voor ze. Sterkte
Deze Juweel, dit Juweeltje dat zoveel betekenis voor jullie heeft is niet meer. Jullie hebben er alles aan gedaan om haar te helpen maar soms wil het niet.Hulde voor jullie zorgen en aandacht voor haar. Heel veel sterkte met het gemis van Juweeltje en veel goede zorgen voor Juweeltje 3. Groet Peter
Dank je wel Peter! We gaan Juweeltje 3 in de voetsporen van haar moeder laten treden!
Hey Agnes en familie.
Triest nieuws, ik had stiekem gehoopt dat ze er bovenop zou komen. Helaas, verdrietig nieuws lees ik net.
Heel veel sterkte daar.
Lieve groet uit Veendam
Wij hadden ook op beter nieuws gehoopt, maar helaas. Dank je wel voor je bericht!
Agnes, ten eerste: wat kun jij prachtig schrijven! Als lezer ga je er helemaal in mee.
De aanleiding deze keer was een verdrietige. Sterkte met het verlies van Juweeltje! Ik hoop dat vele mooie herinneringen een beetje troost geven zodat je met een glimlach terug kunt kijken op haar leven!
Ik weet niet of je veel schrijft ( ik volg je nog niet zo lang) of dat je er verder iets mee doet maar laat je schrijverstalent niet verloren gaan!
Groet,
Gerda
Dank voor het compliment Gerda! Schrijven doe ik veel voor mezelf, misschien toch meer mee gaan doen.
Heel veel sterkte gewenst Agnes, je hebt alles gedaan wat je kon! Rust zacht Juweeltje!
Dank je wel Grea!
Hoi Agnes, Jammer dat het niet gelukt is met het overbrengen van herkauw proppen. Het is geen gemakkelijk werk om ze uit de bek van een herkauwende koe te halen. Vooral het inbrengen vraagt kracht en geluk. Als je het niet achter de tong brengt spugt ze het weer uit net als op het filmpje dat je er een plak brood in probeert te krijgen. Je hebt nu de juiste beslissing genomen al hoe moeilijk het soms ook is. Succes met werk.
Klopt, een makkelijk klusje is het niet, maar ze wilde ook echt niet. Dank voor je medeleven en bericht!
Heel veel sterkte met dit verlies. Heel veel respect wat jullie allemaal voor haar hebben gedaan.
dank je wel Marjan!
Ik heb je verhaal helemaal gevolgd, Juweeltje is een bijzonder dier en je hebt echt alles uit de kast gehaald om haar in de been te krijgen.
Ook de beslissing om haar te laten gaan is zwaar maar als er niets neer is wat haar kan helpen dan is het goed zo. Rust zacht Juweel. ❤
Ik vind het verschrikkelijk voor je maar je hebt er alles voor gedaan om Juweeltje te redden maar helaas , veel sterkte Agnes met dit verlies . ?
Dank je wel Greet!
Beste Agnes,
Heel erg veel sterkte met het verlies van jullie lieve Juweeltje.
We weten zelf heel erg goed hoe het voelt om deze beslissing te moeten maken, maar je hebt echt alles geprobeerd en was ze wel weer gaan eten, dan is inderdaad de vraag, hoe gaat het herstel.
Dank je wel!
Sterkte Agnes
Jij bent een heldin hoe je met je dieren omgaat je doet toch alles voor de dieren om ze weer op de benen te krijgen
Hoi Agnes hele moedig besluit genomen van jullie koe + bijzonder verhaal geschreven succes met juweeltje 3 groet John (jumbo gieten)
Dank je wel John!
Ooit zei iemand tegen mij ‘iemand laten gaan is het ultieme bewijs van houden van’.
Dat dat ook geldt voor dieren, laten jullie zien.
Sterkte met het verlies en veel vreugde gewenst in het opvoeden van Juweeltje 3.
Och wat jammer,maar je hebt er alles aan gedaan om haar te helpen,heel veel sterkte.
Jullie hebben alles gedaan voor jullie juweeltje. Jullie zijn dapper, moedig en bezorgd als het om dieren gaat. Ben zelf een boerendochter heb zelf mijn vader regelmatig met de handen in het haar gezien als hij het niet meer wist. Julie zijn toppers en juweeltje is trots op jullie dat weet ik zeker
Met tranen in mijn ogen jou verhaal gelezen. Wat prachtig geschreven. Koester de fijne herinneringen aan Juweeltje en heel veel sterkte. Die “speciale” koeien blijven je extra bij!
?wat verdrietig dat je toch de juiste beslissing hebt moeten nemen. Gelukkig heb je naar haar geluisterd hoe moeilijk het voor jullie ook is. Hier aan kun je zien dat je een boerin in hart en nieren bent, een boerin die het welzijn van de koe/dieren voorop steld. Hoe jullie juweeltje ook missen voor haar was dit de allerbeste keus. Heel veel sterkte en geniet van juweeltje 3 en de rest van jullie veel stapel. En het allerbelangrijkste geniet van jullie prachtig gezin. ?
Jullie hebben er werkelijk alles aan gedaan om Juweeltje weer in de benen te krijgen, ik wens jullie sterkte met het verlies van jullie mooie en dierbare koe.
Wat een verhaal!
Ik kwam het gister per toeval tegen op Facebook met de hoop nu een ander verhaal te gaan lezen al wist ik dat de kans klein zou zijn aangezien er al zoveel was geprobeerd.
Moeilijke keus, maar zeer begrijpelijk.
Ontzettend veel sterkte gewenst.
Groetjes
Anna Lubben
Ach, wat verdrietig. Ik lees het nu pas. In november had ik over Juweeltje gelezen en het bleef in mijn hoofd rondzingen. Vlak voor de kerst heb ik nog een paar flesjes roomkaatje gekocht, maar heb niet gevraagd hoe het met Juweeltje was. Wilde je ook niet ophouden van je “Roomkaatje-toer”.
Groet, Jacqueline